ഇങ്ങനെയൊരു പോസ്ടിടാന് തന്നെ കാരണം വീട്ടിലെ 4 കുട്ടിപ്പട്ടാളങ്ങളാണ്. അവര്ക്കപരിചിതമായ ഊഞ്ഞാലും മാവുമെല്ലാം വാതില്പിടിയിലെ തൂങ്ങിയാടലുകളിലും അലമാരകളിലെകുള്ള വലിഞ്ഞുകയറ്റങ്ങളിലും കണ്ട് നിര്വൃതിയടയുകയാണെന്ന് തോന്നിപ്പോവും അവരെ കണ്ടാല് ! മുറ്റത്തേക്കൊന്നിറങ്ങിയാല്... മഴയൊന്നു നനഞ്ഞാല്.... എന്തിന് ഒന്നു ഓടിയാല്പോലും കൈചൂടറിയാനാണ് അവരുടെ വിധി !! എങ്കിലും ബാല്യം ( അന്നാവട്ടെ ഇന്നാവട്ടെ ) ചില വെച്ചുവിളംബലുകളുടെയും തൂങ്ങിയാടലുകളുടെയും ഒത്തുകളിയനല്ലോ ....അത് കൊണ്ടായിരിക്കും ടിലെസ് ഇട്ട അടുക്കളയില്നിന്നും മോഷ്ടിക്കപ്പെടുന്ന സെറാമിക് പ്ലേറ്റ് അവരുടെ മണല് സദ്യകള്ക്ക് ഇരയാവുന്നതും ........ഒരു ശീലമെന്ന പോലെയവര് എല്ലാവരുടെയും കൈചൂടറിഞ്ഞുപോരുന്നത് !!
ഞാനൊക്കെ പണ്ട് എത്രയെത്ര colorful ബിരിയാണി വെച്ചിട്ടുണ്ടെന്നോ !! :) സ്വാദറിയാത്ത എത്രയെത്ര മണ്ണപ്പങ്ങള് .....! കാലത്തിന്റെ വേലിയേറ്റത്തില് എല്ലാം ഒലിച്ചുപോയതുപോലെ !
 |
മണ്ണപ്പം here ! |
 |
ഈ പതിനെട്ടിലും കളിസദ്യ ഉണ്ണാന് ഒരു കൊതി ! :) |
ഇതൊക്കെ കൊണ്ടായിരിക്കാം അഞ്ചാം ക്ലാസ്സ് കഴിഞ്ഞു ഗള്ഫിലേക്ക് പറിച്ചു മാറ്റപ്പെട്ടപ്പോള്പോലും എന്റെ ലോകം വാടാതിരുന്നത് ! പക്ഷെ അവിടെ "പിള്ളീര് കളി" ഇത്തിരി electronic ആയിരുന്നു !കൂട്ടിനു മാര്ച്ചടിക്കാന് കിട്ടി കുറേ പട്ടാളങ്ങളെ !
ഞാനെന്ന ഈ ഞാന് എഴുത്തിന്റെ ലോകത്തേക് "സമാഗതയായതും" മണല് കാറ്റടിച്ച ആ നേരങ്ങളിലായിരുന്നു. അന്ന് എഴുതിയതിനെ ഒരു കവിത എന്നും വിളിക്കാം ! കവിതയെന്ന് "വിളിക്കപ്പെടുന്നതിന്റെ" ടൈറ്റില് ഒന്നും ഓര്മ നഹി നഹി ! എന്നാലും 'alone' , 'home' , 'dream' എന്നീ വാക്കുകളൊക്കെ മനസ്സില് ചിതറിക്കിടക്കുന്നു ! നാട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചപ്പോള് എല്ലാ കളിയും മടക്കിപ്പൂട്ടിയായിരുന്നു വരവ് .... കാരണം നാട്ടിലെല്ലാരും മുതിര്ന്നുപോയി ...ഒപ്പം ഈ ഞാനും ....! ഇന്നെന്റെ കൂട്ട് ഒരു പുസ്തകം മാത്രം ...അതിനുള്ള കാരണവും പറയാം , " എല്ലാരും പറയുന്നു ഞാന് വല്യ പെണ്ണായെന്ന് ..." ! :)